Provocatio ad populum

 Ten artykuł od 2014-04 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.
Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Provocatio ad populum (łac. odwołanie do ludu, do ogółu) – zasada prawna.

W starożytnym Rzymie, w okresie republiki zasada wprowadzona przez konsula Waleriusza. Ujęta w ogólną całość tzw. przez ustawę lex Valeria de provocatione (300 p.n.e.)[1], na mocy której konsul nie mógł sam skazać na śmierć obywatela rzymskiego, lecz musiał go oddać pod sąd ludu. Prawo ograniczało w znacznym stopniu władzę konsulów.

Przypisy

  1. ↑ Wiesław Litewski, Rzymskie prawo prywatne, Warszawa 1994, s. 29. Piotr Kołodko Ustawodawstwo rzymskie w sprawach karnych. Od ustawy XII tablic do dyktatury Sulli s. 29 - 66.
Kontrola autorytatywna (prawo rzymskie):