Sławko Szydłowiecki

Sławko Szydłowiecki

Odrowąż
Dynastia	Odrowążowie
Rodzina	Szydłowieccy
Data i miejsce urodzenia	XIV wiek Szydłowiec
Data i miejsce śmierci	około 1433 Szydłowiec

Sławko Szydłowiecki z Odrowążów, zwany również Sławoszem z Szydłowca (ur. II połowa XIV wieku, zm. ok. 1433) – polski możnowładca, protoplasta rodu Szydłowieckich, rycerz herbu Odrowąż, dziedzic Szydłowca.

Rodzina i funkcje

Sławosz był bratem Jakuba Szydłowieckiego i Małgorzaty, żony Piotra z Tułowic. Sławek był najprawdopodobniej duchownym katolickim.

Sławko zamieszkiwał najprawdopodobniej dwór znajdujący się na placu św. Ducha, czyli w miejscu, na którym w 1528 roku Mikołaj Szydłowiecki ufundował kościół i szpital św. Ducha. W latach 1412–1423 był opiekunem grodu swojego brata – Jakuba.

Działalność

Najprawdopodobniej pierwszymi Odrowążami, używającymi nazwiska „Szydłowiecki”, byli bracia Jakub i Sławko. Wymienieni zostali po raz pierwszy w dokumencie z 1 stycznia 1401 jako „Bracia i Dziedzice z Szydłowca”.

Sławko, wraz z bratem fundują parafię i wznoszą drewniany kościół pod wezwaniem św. Zygmunta w 1401 roku. Uposażyli ufundowany przez siebie kościół parafialny czterema łanami roli, sadzawką rybną, łąką, lasem z barciami, dwiema karczmami oraz dziesięcinami.

Do 1412 i od 1423 roku Szydłowcem zarządzali wspólnie bracia Jakub i Sławko. W latach 1412–1423 Sławko samotnie zarządzał miastem z przyległościami.

W roku 1413 bracia odkupili od swojej siostry, Małgorzaty, żony Piotra z Tułkowic, dziedziczną część Szydłowca.

Dnia 8 lutego 1427 roku Jakub i Sławko określają prawa i powinności mieszczan szydłowieckich. Mieszczanie mieli płacić na rzecz właścicieli miasta po groszu od domu, tyle samo od warzenia i szynowania piwa. Od każdego ogrodu mieli płacić po 2 grosze, a rzemieślnicy musieli dawać po groszu od warsztatu, natomiast sukiennicy od folowania i ram sukiennych. Mieszczanie mieli obowiązek płacić dziedzicom 6 denarów od każdej grzywny szosu oraz stawiać konia wartości 3 grzywien w razie wojny. W zamian za to otrzymali las Karwa leżący za sadzawką plebańską oraz dąbrowę i inne nieużytki na pastwisko. Zezwolono im także na wybór dwóch rajców, dalszych dwóch wyznaczali bowiem właściciele miasta.

Genealogia

Bibliografia

• Jacek Wijaczka, Zamek Szydłowiecki i jego właściciele – materiały sesji popularnonaukowej, Szydłowiec 1996, ISBN 83-904721-0-4.
• Zenon Guldon, Hrabstwo Szydłowieckie Radziwiłłów – materiały sesji popularnonaukowej, Szydłowiec 1994
• Danuta Słomińska-Paprocka, Szydłowiec i okolice, Szydłowiec 2003
• Krzysztof Dumała, Studia z dziejów Szydłowca, Rocznik Muzeum Świętokrzyskiego – t. 4, Kraków 1967
• StefanS. Rosiński StefanS., Mikołaj i Krzysztof Szydłowieccy – patroni turnieju rycerskiego, Szydłowiec: Skaut.PL Dariusz Mariusz Zając, 2006, ISBN 83-60126-20-8, OCLC 836163377 . Brak numerów stron w książce
• Jan Wiśniewski, Dekanat Konecki, Radom 1913
• Stanisław Samostrzelnik, Liber geneseos familiae Schidlovicie, Kraków 1531
• Janina Miklaszewska-Falkiewicz, 600 lat parafii św. Zygmunta w Szydłowcu – materiały sesji popularnonaukowej, Szydłowiec 2001, ISBN 83-915695-0-0.