Himalayacetus

Himalayacetus
Bajpai et Gingerich, 1998
Okres istnienia: 53,5 mln lat temu PreꞒ Ꞓ O S D C P T J K Pg N Q 53.5/53.5 ↓ 53.5/53.5
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	parzystokopytne
Infrarząd	walenie
Parvordo	prawalenie
Rodzina	Pakicetidae / Ambulocetidae
Rodzaj	Himalayacetus
Gatunki
Himalayacetus subathuensis
Systematyka w Wikispecies

Himalayacetus – wymarły rodzaj ssaka, prymitywnego walenia.

Skamieniałości nieznanego wcześniej zwierzęcia znaleźli A. Sahni, J.-J. Jaeger, V. Courtillot i E. Buffetaut w trakcie badań prowadzonych w ramach wspólnego projektu Uniwersytetu Pendżabu i Uniwersytetu w Montpellier w Indiach, w stanie Himachal Pradesh, w górach pasma Himalaje Małe, dokładniej Simla i Kuthar Nala. Współrzędne lokalizacji typowej podawane są 30° 58′ 54″ N, 76° 58′ 36″ E. Znajdują się tam perłonośne wapienie budujące formację Subathu, leżącą niżej od formacji Kuldana, w której znajdowano pozostałości dawnych waleni, jak Pakicetus^[1] czy opisany w 1996 Ambulocetus^[2]. Holotyp obejmuje lewą kość zębową z trzonowcami drugim i trzecim. Spoczywały one w środkowej warstwie formacji Subathu, 100 m poniżej skał formacji Kuldana-Karakot, w których znaleziono Pakicetus. Przekłada się to na jakieś 3,5 miliona lat wcześniej. Tak więc zwierzę żyło 53,5 miliona lat temu, czyli w eocenie. Ponieważ nowe znalezisko również zaliczono do prawaleni, przenosi ono o te kilka milionów lat wcześniej ich znany początek, wspiera również hipotezę, wedle której ewolucja waleni zaczęła się na dekańskich wybrzeżach oceanu Tetydy^[1].

Budowa znalezionego trzonowca wskazuje na przynależność do prawaleni. Nieobecność kanałów żuchwy wskazuje na pierwotnego prawalenia, z rodziny Pakicetidae. Na podstawie wielkości zębów rozmiar zwierzęcia szacuje się podobnie jak w przypadku Pakicetus^[1].

Bajpai i Gingerich zaliczyli więc odkryte przez siebie zwierzę do waleni. W obrębie tego rzędu umieścili go w podrzędzie prawaleni^[1], grupie waleni, z której prawdopodobnie wywodzą się 2 pozostałe podrzędy, fiszbinowce i zębowce^[3]. W obrębie prawaleni kreatorzy zaliczyli rodzaj do rodziny Pakicetidae^[1]. Późniejsi autorzy umieszczali go raczej w rodzinie Ambulocetidae^[4].

Badacze nadali nowemu rodzajowi nazwę Himalayacetus. Słowo Himalaya wywodzi się z sanskrytu i oznacza miejsce śniegu. Z kolei cetus wywodzi się z greki^[1], od gr. κητος kētos, występującego także z nazwach innych waleni, jak Ambulocetus, i które tłumaczy się na „wieloryb, potwór morski”^[5]. W rodzaju badacze umieścili pojedynczy gatunek, który nazwali H. subathuensis. Jego epitet odnosi się od nazwy formacji, w skałach której znaleziono pozostałości zwierzęcia^[1].

Himalayacetus był zwierzęciem ziemno-wodnym. Zamieszkiwał w eocenie wybrzeża Oceanu Tetydy. Żywił się rybami^[1].

Zobacz też

• ewolucja waleni

Przypisy